In de spotlight: Annick Lambrecht

Annick, waarom ben je in de politiek gestapt? Is dit voor jou je droomjob?

Ik ben altijd al overtuigd geweest dat hoe meer mensen vooruit gaan, hoe beter het is voor iedereen. Een hele tijd geleden gaf ik zelf les en zag ik verschillende dingen die beter konden. Ik wou niet langer aan de zijlijn zeggen dat het beter kon. Ik zag vooral dat er iets gedaan moest worden rond verkeersveiligheid waaronder de fietspaden en files wanneer ik mijn kinderen naar school bracht. Tijd voor actie dus.

Ik zie mijzelf als spreekbuis van mensen voor mensen die zelf niet actief in de politiek willen gaan maar wel met bezorgdheden zitten

Ik wilde daarnaast ook zorgen voor eerlijke fiscaliteit, een beter sportbeleid en ik wilde armoede bestrijden. Ik kan absoluut niet tegen onrechtvaardigheid, op alle vlakken. Zo is niet zorgen voor de natuur onrechtvaardig tegenover alle kinderen en kleinkinderen.

Toen mijn kinderen 5 en 6 jaar waren, was het voor mijzelf tijd om niet langer aan de zijlijn te blijven staan en mij actief in te zetten in de politiek. Ik kom zelf niet uit een politieke familie. Dat was voor mij een extra drijfveer om te kijken of het mogelijk was om ook aan politiek te doen.

Ik wou aantonen dat dat kon en ik ben daar nu het levende bewijs van. Iedereen die wil, kan in de politiek stappen. Wat je afkomst ook is.

Eigenlijk zie ik dit niet als een job, eerder als een engagement van 7/7 én 24/24. Mensen spreken mij op ieder moment van de dag aan met bezorgdheden en vragen om aan te kaarten in het parlement. Ook wanneer ik aan het schap met chocolade sta in de winkel :-) Ik vind dat zelf fantastisch. Het zijn die vragen en bezorgdheden die ervoor zorgen dat er oplossingen komen. Politiek start niet in de Wetstraat maar dicht bij de deur en bij de mensen.

Wat betekent voor jou het hebben van een droomjob? Is dit beeld veranderd doorheen de jaren?

Voor mij is dit beeld niet veranderd. Mijn engagement blijft en het helpen van mensen blijft. Ik hoop dat iedereen net zoals ik een job kan uitoefenen waar zijn of haar passie ligt. Als je dat hebt gevonden, moet je bij manier van spreken geen uren tellen.

Ik zie mijzelf als spreekbuis van mensen voor mensen die zelf niet actief in de politiek willen gaan maar wel met bezorgdheden zitten. Ik stel dan ook enorm veel vragen op nationaal en lokaal vlak. Zo maakte ik onlangs nog een vraag over het zwerfvuil na een voetbalmatch in Brugge. Ook al mochten er geen mensen zijn door corona, er waren 100 mensen op straat gekomen.

Mensen weten mij ondertussen te vinden voor hun bezorgdheden en vragen. Iedereen krijgt altijd antwoord, ook al is het slecht nieuws voor hen. Eerlijkheid duurt het langst. Zo weten de meeste mensen ondertussen dat verkeersveiligheid bij mij een rode draad is na al die jaren. Ik zet mij daarvoor in. Het gaat niet alleen over mijn dochters maar over alle andere kinderen die op een veilige manier naar school moeten. Meer nog: het gaat om iedereen. Er zijn op dat vlak al heel wat verbeteringen, maar het werk is absoluut nog niet klaar.

Mensen spreken mij op ieder moment van de dag aan met bezorgdheden en vragen om aan te kaarten in het parlement. Ook wanneer ik aan het schap met chocolade sta in de winkel

Ik begrijp ook dat een droomjob voor veel mensen nog geen realiteit is. Naast een goed loon voor mensen, is het ook niet eenvoudig om te weten waar je passie juist ligt. Sommigen ontdekken dat pas laat in hun leven. Daarnaast is het ook fijn om appreciatie te krijgen voor wat je doet. En het moet zin hebben, wil je het volhouden.

Zo moet ik zelfs soms trekken, sleuren en blijven trekken om iets te realiseren. Als ik dan uiteindelijk vooruitgang zie, doet mij dat enorm veel deugd. Er zijn nu bijvoorbeeld fietsparkings, fietsbruggen in mijn stad en het budget voor fietsen in Vlaanderen is nog nooit zo hoog geweest. Dat is voor mij zo belangrijk. Brede en veilige fietspaden doen gewoon meer fietsen.

Iedereen op de fiets is een auto minder. Dat is dan goed voor de autobestuurders want de files nemen af. Meer verkeersveiligheid komt ten goede van iedereen. Veilige fietspaden zorgen gewoon voor meer fietsers. En bovenal, mensenlevens worden gespaard als het verkeer veiliger wordt. Dat moet ik vaak blijven herhalen, herhalen en herhalen. Als ik dan mails krijg van mensen die blij zijn dat ik dit op de kaart zet, weet ik dat het zinvol is wat ik doe. Ik blijf op de hamer kloppen voor een betere maatschappij om in te leven, op vele domeinen.

Waar zet jij je iedere dag voor in?

Je kan het alvast raden dat ik mij inzet voor fietsbeleid en mobiliteit in het algemeen. Ik zet mij ook in voor sport voor allen, mensenrechten en gelijke kansen voor iedereen. Het hangt ook allemaal samen. Mensen kunnen bijvoorbeeld niet aangenaam sporten wanneer er niet voldoende sportmogelijkheden zijn die makkelijk te voet of met de fiets bereikbaar zijn. Het is ook niet oké als het te donker is en dus onveilig is op straat, parken en pleinen. Daarom is ook verlichting in parken en pleinen belangrijk. Alles hangt steeds samen in de politiek.

Ik ben ervan overtuigd dat we veel kunnen sturen. Het komt mensen ten goede wanneer we ze bijvoorbeeld aanzetten om te fietsen en om discriminatie tegen te gaan. Zo kwam er na mijn actuele vraag over racisme in sportclubs een golf van solidariteit van mensen die zich verontwaardigd voelen dat racisme nog steeds een realiteit is in 2021. Sociale media is een goed middel om deze zaken aan te kaarten en aan het licht te brengen, maar face-to-face contact blijft minstens zo belangrijk.

Ik stel veel vragen, altijd en overal, maar ik stel geen vragen om vragen te stellen. Wel om er concreet mee aan de slag te gaan

Ik zet me trouwens ook in voor een opvolging van alle plannen die op tafel liggen. Ik wil erover waken dat oplossingen effectief worden uitgevoerd na de grote woorden, plannen en budgetten. Er is bijvoorbeeld extra budget vrijgemaakt voor een beter fietsbeleid, maar wat gaan we daar concreet mee doen? Komen er meer kilometers veilige en brede fietspaden bij? Ook die opvolging is voor mij echt van belang.

Wanneer en waar was je het meest gelukkig?

Wanneer de lucht blauw is en ik een beetje zon zie, ben ik eigenlijk al instant gelukkig. Ik ben heel gevoelig aan goed weer. Het leven is veel aangenamer met een beetje zon en blauwe lucht.

Wat is je dierbaarste bezit?

Mijn partner, mijn dochters en mijn fiets. Ik kan me echt zeer gelukkig voelen wanneer ik fiets.

Wat is voor jou het dieptepunt van ellende?

Wanneer er iets ernstig zou gebeuren met mijn partner of dochters. In de politiek zijn er ook dingen die tegenvallen, maar ik kan alles goed relativeren. Het frustreert mij bijvoorbeeld wel dat een resolutie niet wordt goedgekeurd enkel en alleen omdat we in de oppositie zitten en de meerderheid ons dat niet gunt. Het zijn partijpolitieke spelletjes die ervoor zorgen dat we mooie dingen soms niet kunnen verwezenlijken. Jammer genoeg gebeurt dit nog vaak.

Wat is je meest typerende eigenschap?

Ik ben ongeduldig. Dat is zowel mijn slechtste als beste eigenschap. Voor mij gaan de dingen soms echt te traag. Niet iedereen vindt deze gedrevenheid altijd even fijn maar het zet wel dingen in beweging. Als je vooruit wil gaan, moet je dingen verwezenlijken en ik blijf vaak doorhameren. Uiteindelijk zeggen mensen mij dan op het einde van de rit “Annick, chapeau dat je dit verwezenlijkt hebt”. Mijn bijnaam is niets voor niets ANNICKENERGIEK.

Het wordt altijd avond. Het is een citaat van mijn moeder en helpt me steeds door alle moeilijke periodes heen

Ik stel veel vragen, altijd en overal, maar ik stel geen vragen om vragen te stellen. Wel om er concreet mee aan de slag te gaan. Ik blijf vragen stellen over allerhande thema’s bijvoorbeeld verkeersveiligheid, incidenten die ik zelf of andere ervaarde en ook onrechtvaardigheid laat ik niet los. Daardoor weten mensen waar ik mee bezig ben en waarvoor ik sta.

Ik heb ook veel justitievragen gesteld aan Koen Geens en Vincent Van Quickenborne om de problematiek in gevangenissen van grondslapers aan te kaarten. Mensen op de grond leggen in propvolle cellen is onrechtvaardig ten opzichte van de cipiers die voor bewaking moeten instaan, maar ook voor de gedetineerden zelf die ooit terug in de maatschappij moeten kunnen.

Door hierover vragen te stellen, geraakt een probleem bij de minister en kan een oplossing volgen zoals hier bijvoorbeeld voor elke gedetineerde een bed voorzien. Nu weten mensen dat ik ook hiermee bezig ben. Ik wil dan ook op alle domeinen onrechtvaardigheid bestrijden. Je ziet, mijn thema’s zijn niet in één woord te vangen.

Wie zijn je favoriete auteurs?

Als ik tijd heb of op de trein zit, lees ik graag. Het boek “het museum van de onschuld” van Ohran Pamuk is één van de beste boek dat ik ooit gelezen heb. Ik las het twee keer. Ik lees ook boeken van Ish Ait Hamou, Rupi Kaur, Alain de Botton, … Een roman of licht filosofische boeken over de wereld en de maatschappij kunnen mij zeker bekoren. Ik las onlangs nog de biografie over Hannah Arendt, de filosofe, een echte wijze vrouw waar ik veel kan van opsteken zowel voor mijn werk als voor mijn privéleven.

Wie zijn jouw helden?

Zonder twijfel de mensen die onze maatschappij draaiende hebben gehouden tijdens de coronacrisis. Ik denk dan aan zorgpersoneel, vuilnismannen, leerkrachten, winkeliers, politie, …

Wanneer de lucht blauw is en ik een beetje zon zie, ben ik eigenlijk al instant gelukkig

Welke karaktertrek vind je het meest vervelend bij anderen?

Dat een gegeven woord plots niet meer telt. Dit vond ik als klein kind al frustrerend. Als mijn ouders iets beloofd hadden en het ging niet, dat was voor mij verschrikkelijk. Ik kon daar dan zeer heftig tegen protesteren.

Welke verleiding kun je niet weerstaan?

Chocolade

Welk levend persoon veracht je?

Mensen die andere mensen discrimineren en minderwaardig vinden puur en alleen omdat ze zichzelf willen zijn zoals ze zijn. Mensen die vinden dat ze zelf de norm zijn en wat zij doen, het beste is. De moraalridders dus.

Waarvan heb je het meeste spijt?

Ik ben van mening dat spijt nergens toe leidt. Moeilijke situaties maken je tot de persoon die je nu bent. Het heeft geen zin om spijt te hebben, tenzij je iemand bewust pijn hebt gedaan of bijvoorbeeld een bank hebt overvallen.

Hoe luidt je kernspreuk?

Het wordt altijd avond. Het is een citaat van mijn moeder en helpt me steeds door alle moeilijke periodes heen.

Meer weten over Annick Lambrecht? Volg haar via Facebook. 

Log into Facebook

Log into Facebook to start sharing and connecting with your friends, family, and people you know.

Ga naar Nieuws Vooruit