LOKAAL: Lochristi - Anne-Marie Vanhee, gemeenteraadslid Vooruit, over corona
Ronny Wolfcarius
Monday 05
April 2021 16:33
Tijdens de eerste lockdown werd ik 60 jaar. In plaats van een groot feest, werd het klein gevierd thuis. Een boeketje bloemen en een ontbijt aan huis van mijn kinderen fleurden de dag uiteraard wat op. Mijn moeder is op dezelfde dag jarig, zij werd 87. Gelukkig was het mooi weer en konden we haar ‘bezoeken’ aan het raam. Voor corona kwam onze kleindochter Iza, het kindje van dochter Ellen, om de 2 weken bij ons op vrijdag. Ook al hebben we leuke momenten met haar moeten missen, we gingen vaak op voordeurbezoek of wandelen, zodat we Iza toch regelmatig zagen. In januari 2021 is zoon Vince voor het eerst vader geworden van een dochtertje Ari. In tegenstelling tot Iza, konden we Ari niet bezoeken in het ziekenhuis. Ook nu is het veel moeilijker om Ari te bezoeken.
Oh, eigenlijk heb ik geen reden tot klagen: we hebben warmte, eten en aan niks gebrek, mijn gedachten gaan veel uit naar de mensen die het financieel nu moeilijk hebben, echt eenzaam zijn…
In normale tijden kan je mij vaak terugvinden als basketbalsupporter van zowel onze twee kinderen als hun partner. Dit seizoen is jammer genoeg in oktober vroegtijdig afgebroken.
Gelukkig kunnen mijn echtgenoot en ik onze hobby, geocachen, wel nog blijven beoefenen, dit met de fiets of te voet. Zo blijven we actief en ontdek-ken we de mooie plekjes die ons land te bieden heeft.
Ook op politiek vlak heeft corona veel veranderd. Alle gemeenteraden, commissies, fractievergaderingen, … zijn allemaal online. Op zich is het wel fijn dat je je niet altijd moet verplaatsen, maar onlinemeetings zijn vaak ook heel erg vermoeiend. Het is ook moeilijker qua communicatie. In ‘real’ life durf je makkelijker eens te interpelleren, een vraag te stellen of een opmerking te geven, via de onlinemeetings wordt dit toch allemaal een stuk bemoeilijkt.
Ook de hoogdag van de socialisten werd er ééntje in mineur. Onze mei-avond kon niet doorgaan en niet meelopen in de stoet in Gent was toch ook maar een vreemd gevoel.
Beroepsmatig, ga ik op 1 mei 2021 op pensioen. Ik had mijn laatste professionele jaar toch helemaal anders voorgesteld. Hoewel ik enorm uitkijk naar het volgende hoofdstuk in mijn leven, geeft het me wel een dubbel gevoel. Voor de coronacrisis pendelde ik dagelijks naar Antwerpen, nu is dit nog maximaal 1 dag per week, en dan nog zijn er bijna geen collega’s op kantoor. Ik had graag samen met mijn collega’s mijn afscheid gevierd, maar ik heb wel een kleine attentie voorzien.
Uiteraard kijk ik enorm uit naar de ‘ normalisatie’ van het leven. Gewoon samenkomen bij familie en vrienden. De kleinkinderen zonder zorgen kunnen vastpakken en knuffelen. Gaan geocachen en als pauze een goed terrasje meepikken (en geen stress te hebben om een wc te vinden ). Terug aan de zijlijn staan aan het basketbalveld. Vrijwilligerswerk staat ook op het lijstje. Met mijn politieke mede- en tegenstanders opnieuw in 1 ruimte zijn voor een ouderwetse discussie. Op reis kunnen gaan en nieuwe omgevingen ontdekken.
En last but not least, met enige vertraging, een goed feestje bouwen voor mijn 60ste verjaardag en mijn pensionering!
--
Is ambtenaar bij FOD Financiën - getrouwd met Frank, die sinds 2018 met pensioen is - 2 niet-inwonende kinderen en 2 kleinkin-
deren - 60 jaar en binnenkort op pensioen.
Ga naar Nieuws Vooruit
Over de Auteur
Ronny Wolfcarius
Deel dit artikel met je vrienden.
